2008 yılı itibarıyla Erzurum'la ilgili bazı istatistikî bilgiler açıklanınca, bildiğimiz gerçekler, resmi kanallar tarafından bir kez daha teyit edilmiş oldu.

Son verilere göre; ilimizde nüfus artış hızının eksi 29'a gerilediği, nüfus yoğunluğunun azaldığı belirtilmektedir.

Bu tablo bize, dadaşların topraklarını terk ettiklerini ifade etmekte, önümüze serilen bilgiler nüfusumuzun azaldığını net bir şekilde ortaya koymaktadır.

Endişe verici bir durum ile karşı karşıya kaldığımızı gösteren bu rakamlar, sorgulamamız gereken bazı gerçekleri hatırlatması açısından, oldukça önemlidir.

Hemşehrilerimizin; doğdukları, büyüdükleri ve hatıralarının bulunduğu topraklarını terk ederek göç etmeleri, elbette ki sebepsiz değildir.

Dadaşları yeni arayışlara iten etkenler, hepimizin bildiği, yalnız sorumluların bilmek ve duymak istemedikleri rutin konulardır.

İnsanların; karınlarının doyduğu, mutlu oldukları, gelecekle ilgili kaygı duymadıkları, uygun yaşam koşullarının bulunduğu yurtlarını bırakıp, başka diyarlara gitmeleri, oldukça zor bir ihtimaldir.

Erzurum ile ilgili bu olumsuz durum, bize; insanımızı toprağına bağlayacak şartları oluşturamadığımızı, onları mutlu ve müreffeh yaşatamadığımızı, istihdam alanları açamadığımızı, kısaca onları, kaderleri ile baş başa bıraktığımızı doğrulamaktadır.

Havası, suyu ve adamı ile meşhur Erzurum'un, şu an için içinde bulunduğu durum, şehrin bu özelliklerini yavaş yavaş kaybettiğini göstermektedir.

Kirlenmiş havası, tartışılan suyu, toprağından kopan adamları ile geriye nasıl bir Erzurum'un kaldığını, hep birlikte görmekteyiz.

Gidenlerin geri gelmediği, mevcutların gitme eğiliminde bulunmaları, şehrimizin geleceği açısından, vahim bir gidişatı özetlemektedir.

Geri dönmek için tek sebebin, siyasette Erzurum kontenjanını kullanmak olduğunu hatırlatırsak, çoğu kimsenin aklına Erzurum'da yaşamak fikri gelmemektedir.

Bu manzaralar; insanımızın Erzurum'da yaşamayı değil, Erzurum'u hafızalarında ve hayallerinde yaşatmayı tercih ettiklerini anlatmaktadır.  

Coğrafi şartların zorluğunu bir kenara koyarsak, sosyo – ekonomik göstergelerimiz, eğitimdeki başarısızlığımız, feryatlarına kulak verilmeyen bir şehir olmamız, bu tablonun oluşmasındaki en büyük aktörlerdir diyebiliriz.

Havasına, suyuna, ağacına, futbol takımına dahi sahip olmayan anlayışın, insanına sahip olması düşünülebilir mi?

Şehrimizi yaşanmaz hale getiren politikaları izleyenleri, çözüm üretmeyenleri, duymayanları, görmeyenleri, konuşmayanları, gerçekleri anlamaya davet ederken, bu son verilerin, sorumluluk mevkiinde bulunanları harekete geçireceğini ümit etmekteyiz.